Pas lag ik weer eens in de tandartsstoel

Ook al leek het mij leuk als klein meisje om tandartsassistente te worden: ik ben er nog steeds geen fan van.

Ik denk dat je het wel herkent, vooral als je verdoofd wordt. Je voelt niks door de verdoving en je kunt geen woord meer uitbrengen.

Je ligt daar met je mond open en ze zijn allemaal dingen aan doen – met iets wat heel belangrijk is – en waar jij toch echt mee verder moet.

Datzelfde gevoel heb je bij je bank

Je voelt, dat als je het aan hen overlaat, dat ze met jouw geld doen, wat dat ze met iedereens geld doen.

De meeste van mijn klanten denken: “ En ik weet niet of dat nou voor mij het handigste is. Ik kan het niet beoordelen.”

Ze voelen zich dan net alsof

ze onder verdoving bij de tandarts worden gebracht: ze zijn er wel, maar ze hebben er niks over te zeggen.

En vooral: je ziet niet wat ze ermee doen. Net zoals je bij de tandarts niet ziet wat ze allemaal in je mond uitspoken.

Wat je wel ziet is de vette rekening achteraf.

Dus: wil je zelf begrijpen

en zien wat er met jouw vermogen gebeurt en wat de mogelijkheden zijn zonder verdoofd gevoel:

ik kijk graag even met je mee.

Stuur een e-mail, ik lees elke e-mail.