Met m’n vuist op tafel slaan en roepen:
“Hé, ik wil ook mee! Wat is dit nou? Waarom word ik niet mee gevraagd?” Dat kwam echt niet in mij op….en is ook niet meer nodig. Dat leg ik je graag uit:
Niet alleen mijn verhuizing is ‘beginnen met een schone lei’. De investeringen die ik nu doe met de overwaarde zijn dat ook.
Dat is in het verleden wel anders geweest. 25 jaar geleden werd namelijk de familiezaak verkocht. Daar kwam een flinke som geld door vrij.
Wat te doen met dat plotse vermogen?
Daar hadden we helemaal geen ervaring mee. Dus op naar verschillende banken om eens te horen wat er allemaal mogelijk was.
Nu is het pijnlijk voor mij om te beseffen: die eerste verkennende gesprekken met de banken was ik er helemaal niet bij.
In die fase van mijn leven was ik met dat soort dingen totaal niet bezig. Ook is het confronterend dat ik -volgens mij- ook niet eens mee gevraagd werd. Mijn moeder ging trouwens ook niet mee.
Het aparte was dat zowel m’n schoonzus als mijn toenmalige echtgenoot wel meegingen. Dat was enigszins logisch: zij werkte voor het bedrijf en hij voor een bank.
Toch is het nu confronterend dat ik zelf niet heb aangedrongen om mee te gaan. Dat was wederzijds: er werd ook bij mij niet aangedrongen om mee te gaan.
Ik denk dat het ook niet van me verwacht werd dat ik meeging
Het was gewoon niet zo. Daar werd niet over gesproken. Ik dacht er zelf ook niet aan. Wat kon ik nou aanbrengen?
In die fase van mijn leven liet ik heel veel beslissingen aan anderen over.
- m’n ouders
- m’n toenmalige echtgenoot.
- iemand die er meer verstand van had
Gelukkig hoef ik nu niet op tafel te slaan,
of te roepen waarom ik niet meegevraagd wordt…
Ik beslis en doe het gewoon zelf
En dat voelt heel goed.
Ik vertel er verder over in mijn nieuwe podcast aflevering van: ‘Dé Investeren voor je pensioen’ podcast.
Het is nummer 15 alweer van de serie Pensioneren kun je leren.
De podcast is hier te vinden en nu ook een primeur: voor het eerst in video-vorm op Youtube.
