“Die jurk is wel een beetje te duur om mee naar het strand te gaan hè?” zegt m’n moeder streng

In een leuk Spaans winkeltje trek ik een strandjurk uit het rek en laat ‘m aan mijn moeder zien. Ze kijkt afkeurend naar me. ‘Wel een beetje duur voor het strand hè’, zegt ze.

Het is niet zo dat ze zelf goedkope kleding heeft of altijd eerst naar het kortingrekje loopt.
Maar de toon is duidelijk: be-lach-e-lijk om een jurk met díe prijs naar het strand aan te doen.

Hoe leuk ik de jurk ook vind, ik druip af en hang de jurk maar terug.

Want ik zou ‘m alleen maar kunnen gebruiken voor het strand. Wanneer kan je zo’n zomerjurk nou thuis aan?

Nooit.

Kennelijk heeft mijn moeder nog steeds inspraak in hoe ik mijn geld besteed.

Ongelofelijk toch, hoeveel invloed opvoeding heeft op je gedrag, ook als je de vijftig al gepasseerd bent zoals ik! Daar staan we, twee vrouwen die best serieus geld hebben, en allebei handelen we nog naar overtuigingen die we in onze jeugd hebben meegekregen.

Want natuurlijk luister ik onbewust nog altijd naar haar als het gaat om geld uitgeven (ook als ze er niet bij is).

Maar zij heeft die overtuigingen over ‘te duur’ en ‘dat doe je toch niet’ ook weer meegekregen. Van haar moeder, en van de maatschappij.
Herken jij dat ook, dat je bij elke uitgave of investering die je doet nog steeds denkt ‘wat zal de buitenwereld wel denken’? Ook al gaat het van nóg zo’n groot vermogen en kunnen we die dure strandjurk echt wel betalen, we hangen hem netjes weer weg…

In dat Spaanse kledingwinkeltje kijk ik vervolgens eerst naar de prijskaartjes voordat ik de volgende jurken uit het rek trek.

Alsof het prijskaartje gaat vertellen of ie goed is als strandjurk.

Uiteindelijk ga ik ongemakkelijk en zonder jurk naar huis.

Ik moet een beetje om mezelf lachen. Ben ík dit? De Liz die zo veel vermogende vrouwen adviseert om zelf de regie over hun geld te nemen, geeft vandaag de teugels ouderwets uit handen aan haar moeder.
Want ja, ook mij overkomt dat nog.

Als het over het beheer van mijn vermogen gaat, heb ik gelukkig de regie stevig in handen.

Daarin heb ik de lijnen uitgestippeld naar mijn eigen wensen en inzicht. De invloed van mijn opvoeding, van vastgeroeste innerlijke overtuigingen en onzekerheden heb ik zorgvuldig onderzocht en buitenspel gezet, net zoals ik dat doe met de klanten die ik adviseer. Dat vergt bewustzijn, dat blijkt maar weer in dat kledingwinkeltje in Spanje.

Ik neem het mijn moeder niet kwalijk.

Wel mezelf haha. Niet omdat ik vind dat ik nooit meer een zwak moment mag hebben waarin ik niet mijn eigen wensen volg – maar wel omdat ik er vandaag een heel leuk zomerjurkje door misloop. Maar vanaf nu ben ik niet alleen bij het beheer van mijn vermogen alert op mijn oude overtuigingen, maar ook als ik in zonnige vakantiesferen met mijn moeder ga winkelen. De volgende keer dat ik een leuke ‘strand’jurk zie, koop ik ‘m gewoon!