Op vakantie of in gezelschappen, neem ik conversatie kaartjes mee.

Een stapel kaartjes met vragen of onderwerpen.

Zodat degene die een kaartje trekt, daarover kan vertellen.

Daardoor krijg je bijzondere gesprekken aan tafel.

Een inzicht in gedachten, dromen en fantasieën van anderen.

Ook wat ze niet leuk vinden, zorgen over maken of bang voor zijn.

Vorige week op vakantie, aan tafel in het restaurant, stond er op het kaartje: “over 10 jaar…”

Wow, dat vonden we een moeilijke vraag, want hoe weten we dat nou.

“Dan ben ik bijna 30!”, zei de oudste.

De jongste zei: “Kijk eens naar 10 jaar geleden, hoeveel is er inmiddels veranderd.

Toen werd je 10 jaar en zat je nog op de lagere school. ”

Beide kinderen zijn in de zomerperiode jarig.

Nu officieel volwassen.

Moeilijk voor te stellen,

aten we het nog maar even bij de vraag van het conversatie kaartje houden: “over 10 jaar…”

10 jaar maal 365 dagen.

Denk daar maar eens over na.

De spaar/investeer rekening van de kinderen was in 10 jaar verdubbeld.

Gewoon door ‘niks’ te doen.

Jaarlijks hun ‘verjaardags -bedrag’ te storten.

Hoe zou het zijn als je elke dag een euro investeert.

In Bitcoin bijvoorbeeld.

Elke dag kopen en niet meer naar kijken.

Ik weet het, er zijn ook generaties geweest zonder enige groei.

Tijd is een raar ding.

Een generatie cyclus is ongeveer 20 jaar

Er kan zoveel veranderen in 10 jaar, laat staan in 20 jaar.

Er zit zoveel verschil tussen mijn generatie en die van mijn kinderen.

 Ik ben in 1968 geboren.

‘Zorgeloos’ buiten spelen.

Alleen tv op woensdagmiddag en zaterdag.

We lagen in de auto achterin op de hoedenplank.

We hadden niet eens veiligheidsgordels denk ik.

In ieder geval deden we ze niet aan.

We fietsten zonder helm.

Klommen in hoge bomen, zonder constante supervisie van onze ouders.

Fikkie stoken, belletje trekken en speelden soms letterlijk ‘oorlogje.’

Vochten en ‘schoten elkaar dood’.

We speelden ook schooltje en met de poppen.

Stoepranden met de bal, touwtjespringen, handklap spelletjes.

Geboren en getogen in de analoge periode.

Tot mijn 16e was er niets digitaals.

Vroeger was alles beter haha ?

Nou, dat weet ik niet, maar anders was het in ieder geval.

Je ziet echt grote verschillen tussen de generaties.

De jaren ’70.

Toen ik een jaar of 10 was gingen we verhuizen.

Het huis stond lang te koop.

Op een “open huis dag” kwam helemaal niemand.

De huizenprijzen stegen 20 jaar amper.

De aandelenmarkten ook niet.

De inflatie was super hoog.

Ok, de rente ook.

Het kan goed zijn dat we weer 10 jaar in een periode zonder groei terechtkomen.

Weak men create hard times.

Belangrijk om je koopkracht op peil te houden

Ik heb geen kristallen bal, ga geen voorspellingen doen.

Wat voor mij heel goed voelt voor de komende 10-20 jaar is investeren in dingen die in zo’n periode het goed deden: goud, zilver.

Toen bestond Bitcoin nog niet en we weten ook niet hoe het gaat doen in een eventuele ‘hard times’ periode.

Het heeft wel dezelfde eigenschappen als de edelmetalen.

Daarom gaat mijn voorkeur daar naar uit.

Voor de zeer lange termijn.

Hoe ziet de nieuwe generatie er over 20 jaar uit?

De grote generatie cyclus is ongeveer 80-90 jaar.

Dus 4 generaties.

En uit de geschiedenis blijkt telkens het volgende fenomeen te gebeuren:

1.    Hard times create strong men.

2.    Strong men create good times.

3.    Good times create weak men.

4.    Weak men create hard times.

Om vervolgens weer van vooraf aan te beginnen.

‘Hard times’,

waren er in mijn ogen in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw:

Eerst financieel en later de tweede wereldoorlog.

Hard times create strong men.

Daarna kwam er een generatie ‘strong men and women’ die gewerkt hebben aan de wederopbouw.

Ze bouwden aan een nieuwe samenleving.

Meer banen, meer welvaart.

Daarna een zorgeloze generatie.

Alles was goed voor elkaar, goed geregeld.

Een grote middenklasse.

Maar ook: we hebben het zo goed dat: good times create weak men.

Zoals ik er naar kijk, zitten we nu in nummer 4.

“Weak men create hard times.”

Een generatie die niet echt weet,

waar hun goede leven vandaan komt.

Die in het algemeen vooral welvaart heeft gekend.

Hun rechten opeisen;  ook verwachten dat alles geregeld wordt.

Minder verantwoordelijkheid neemt en vinger wijst naar anderen.

De welvaart is zo hoog en zoveel mensen zijn op jonge leeftijd al chronisch ziek.

Je hoeft zelf niet meer na te denken, dat zoeken we allemaal wel op.

Iedereen, waar je ook loopt en kijkt, met een mobiele telefoon voor hun gezicht.

Constant afgeleid door piepjes.

Zoals een Sjeik van een olieland al eens zei:

De volgende generatie rijdt niet meer in een limousine, maar op een kameel.

Is dat dan de schuld van die laatste generatie?

Nee.

Het is de opbouw van alle generaties, die steeds minder hoefden te vechten of te bouwen.

Waren die andere generaties beter?

Nee.

Elke generatie heeft z’n uitdagingen.

Zo loopt het nou eenmaal.

Als je er zo naar kijkt

en daar bewust van bent, kun je een beetje uitzoomen.

Afstand van nemen.

Dan weet je waarom de wereld nu op z’n kop staat.

En van crisis naar crisis gaat.

Het is blijkbaar nodig en een normaal, natuurlijk fenomeen.

Vooral op social media zie ik het.

Mensen die zich druk maken over wat anderen zeggen.

Elkaar digitaal aanvallen.

Zonder dat ze elkaar kennen.

Misschien gaat het over zich niet gezien en gehoord voelen en nu van zich laten horen.

Erkenning van anderen nodig hebben.

Prima, het waait wel weer over.

Er komt vanzelf meer wijsheid.

Laat je er maar niet in meeslepen, allemaal ruis en afleiding.

Creëer maar jouw beste leven. Investeer in jezelf.

Heb je vragen over dit onderwerp, of wil je sparren stuur mij een persoonlijk berichtje via Instagram

PS: Ieks! Als het allemaal goed gaat ben ik over 10 jaar 63;)