“Van fouten kun je leren.”
Van kleine, grote en vooral van de hele stomme fouten.
Zo eentje waarvan je hoopt dat ‘ie gauw weer weggaat en nooit meer terugkomt,
je het liefst door de grond zakt en hoopt dat niemand erachter komt.
De fouten waar je zelfs echt van báált.
“Oh stomkop, had je weer geen geduld”, is er eentje die bij mij regelmatig voorbij komt.
Ik troost me dan met de gedachte dat ik nog steeds leef.
Dat de angst niet echt waar is, maar ergens een schaamtegevoel is uit mijn jonge kindertijd.
En dat ik van mijn fouten MOET leren, anders blijf ik steeds dezelfde maken.
“Domme” fouten bij het kopen van crypto,
ik kan er bijna een boek over schrijven.
Tijdens het maken van deze fouten heb ik veel geleerd, niet alleen over investeren, maar überhaupt over mijzelf, mijn angsten en een heel belangrijke: mijn valkuilen.
De allerbelangrijkste fout, als je het mij vraagt, is om dan te stoppen.
“In een hoekje te kruipen” en het nooit meer aan te raken.
Een voorbeeld:
Een aantal jaar geleden had ik voor het eerst met zweet op mijn rug Bitcoin gekocht,
echt helemaal een groentje.
Het voelde goed, maar ik was best wel onzeker.
“Wat als ik het mis heb?”
De prijs steeg heel hard.
Ik hield het ook constant in de gaten.
Best spannend.
Daarna stortte de prijs naar beneden.
“Oh nee, zie je wel, had ik nooit moeten doen, wat stom van me, ik snap er ook niks van.”
Dus ik verkocht het.
Allemaal.
(Gelukkig was dat niet zoveel achteraf gezien.)
Toen ging de prijs weer flink omhoog!
“Oh nee, stommeling, je had het nooit moeten verkopen.
Grote oen die je ook bent!”
Nou ja, voor hetzelfde bedrag was ik dus maar weer ingestapt….
maar dan voor een hogere prijs dan waar ik het voor verkocht had.
Uiteindelijk viel het verlies wel mee, omdat de prijs daarna nóg veel hoger ging.
Maar de grootste fout hier was dat ik geen plan had.
Waar ik met andere investeringen en beleggingen amper bezig ben met wat de prijs doet,
en ik er al zeker niet als een malloot de hele dag naar kijk, heeft die domme fout ertoe geleid dat ik nu een crypto meerjarenplan heb.
Dat ik weet waarvoor ik het doe.
Met een gerust hart.
Niet dat ik het leuk vind als de prijs eens -50% gaat,
maar zolang het verlies op papier blijft en ik het niet moet verkopen, haal ik mijn schouders op.
Tsja, ik kan er toch niets aan doen.
En ik heb er vertrouwen in dat het zich hersteld en de prijs nog veel verder omhoog gaat.
Dus conclusie: mijn domme fouten deel ik ook in mijn Vrouwelijk Investeren traject, zodat jij er wat aan hebt en niet van je eigen fouten hoeft te leren, maar van die van mij.