Vieze groene vingers

Het lijkt mij heerlijk om een eigen moestuin te hebben.
Lekker met je handen in de aarde.
Je eigen fruit en groenten zien groeien.

Gezond, duurzaam en een stuk goedkoper dan in de winkel.

Maar ik ken mezelf; ik heb namelijk geen groene vingers.
Dat wordt dus helemaal niks.
Dan wordt goedkoop duurkoop.

Er staan al een jaar wat potjes met zaadjes in de vensterbank
Maar het lijkt nog niks op een plantje.
Het was zo’n leuk idee.
Nu staat het dor te worden en te verpieteren
Dus maar goed dat ik niet aan een moestuin ben begonnen.

Gelukkig ‘liep’ ik tegen een pluktuin aan.
Dat is een grote beheerde moestuin.
Een bio boerin zaait, plant en onderhoudt de boel.
Samen met andere boeren en vrijwilligers.

Je betaalt per seizoen per persoon een bedrag.
Vanaf het voorjaar mag je dan zelf jouw deel oogsten.
Ideaal voor mij.
Komt mijn ‘droompje” van een eigen moestuin toch uit.

Na mijn betaling, kreeg ik een bevestigingsmail.
Daarin stond dat je ook aandelen in de grond kon kopen.
Zodat de eigenaar van de grond zeker is van inkomsten.
Dat komt mooi uit, want ik had al eens gekeken naar landbouwgrond als investering.
Alleen was dit meestal voor grote oppervlaktes, dus te duur.
Of voelde ik er niks bij, omdat ik de omgeving of de grond niet ken.

Komt dit nu even mooi uit:
Investeren in de grond waar ik zelf van mag plukken.
Lokaal, duurzaam en letterlijk tastbaar.
En krijg ik tot 6% rendement.

Dat is beter:
– dan nul rente op de bank.
– voor de bio boerin.
– voor de eigenaar van deze landbouwgrond.
En ik kan er lekker van eten!

Voor mij is dit de nieuwe economie.

Lokaler.
Duurzamer.
Meer verbinding met de herkomst.

De reden dat ik dit allemaal vertel, is dat mensen investeren als iets moeilijks zien. Vaak omdat ze zeggen dat ze er geen verstand van hebben.
en het ook als een wereld zien waar ze niks mee te maken willen hebben.

Maar ik denk juist dat het de wereld beter kan maken.
Voor jezelf en voor een ander.

Mooi toch?

Omdat ik vorig jaar in Bitcoin en andere crypto flinke winsten heb gemaakt,
kan ik daar een gedeelte van herinvesteren.
Dit keer in duurzame landbouw.

Ook gebruik ik een gedeelte om een leuk tripje te maken.
Dan noem ik het investeren in mijzelf haha.
Tien procent gaat naar een goed doel.
En vandaag helaas ook een gedeelte naar een parkeerboete 😉

Mocht je meer info willen of eens willen ‘sparren’; stuur me dan een berichtje.